Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Μια "ρομαντική ανάμνηση"

Φίλε Γιάννη *
Δε φταίω εγώ... Εσύ μου ανοίγεις την όρεξη κάθε τόσο. Και την αδυναμία μου την ξέρεις... Στο έχω   εξάλλου ξαναπεί ...  
Ένα  ποίημά μου, λοιπόν, πιο "ρομαντικό" ,  αλλιώτικο, με τίτλο :  "Ανάμνηση"  ως   "απάντηση" ,   αν
θες, στις  " Αναμνήσεις"   του αγαπητού φίλου Σωτήρη Βαρνάβα...
                                                                                                              
Ανάμνηση.
  

                                            Ποια  ανάμνηση σ’  έχει πάρει

γλυκιά κι αγαπημένη!
Στον κόσμο άλλη δε μένει
τέτοια, ζεστή αγκαλιά!

Μάτια γεμάτα θλίψη,
χειλάκια  πικραμένα,
γελάστε μου μελένια
και δώστε μου φιλιά.

Ήλιε μου και φεγγάρι,
χρυσά, λαμπρά μου αστέρια,
στείλτε μες στ’ άδεια χέρια
τ’ έρωτα την αυγή.

Να πάρω απ’ τη δροσιά της
το πρωινό τ’ αγέρι
κι ανάλαφρα να με φέρει
στης αγάπης μου τη γη!!

                                
Θεόδωρος  Γ. Θανόπουλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου